Rodzinny Rajd Samochodowy - podsumowanie

Na starcie zameldowało się 27 załóg, niestety nie wszyscy dojechali. Po wypełnieniu wszystkich formalności załogi były kierowane do pierwszej próby rekreacyjnej. Zadanie polegało na wrzuceniu kamieni do butelki i zakręceniu jej. Nie byłoby w tym nic trudnego, gdyby nie rękawice bokserskie, które trzeba było założyć.


Później nadszedł czas na odprawę. Sędziowie przedstawili zasady odczytywania trasy. Na początek rozwinięcie tajemniczego skrótu PKP – wbrew pozorom nie ma to żadnego związku z koleją. Są to punkty kontroli przejazdu, których należy szukać i wpisywać na kartę drogową.

No i zaczęło się. Pierwsze załogi wsiadają do aut i ruszają. Kolejne drużyny startują co minutę. Już pierwsza kratka itinerera sprawiła uczestnikom wiele trudności. Dwa razy w lewo ruszając spod ratusza to w rzeczywistości 3 razy w lewo. Niektóre załogi zamiast kierować się w kierunku Fary jadą na ulicę Poznańską. Dalej podróż na pole namiotowe w Kotowie. Tam kolejna próba rekreacyjna – układanie terminala Yanosik z puzzli. Po drodze nerwowe szukanie literek – czyli punktów kontroli przejazdu.

Na parkingu przed Stacją Uzdatniania Wody zorganizowana została próba samochodowa. Zadanie było dość trudne, świadczyć o tym może to, że tylko 9 załóg wykonało je poprawnie.
W Śremie na rajdowców czekał ciekawy odcinek po zakamarkach starego miasta. Na rynku i pod wieżą ciśnień zawodnicy zmagali się jeszcze z dwoma zadaniami sprawnościowymi – skręcaniem rurek oraz zbieraniem przedmiotów do koszyczka w alkogoglach.

Meta rajdu została zlokalizowana przy szkole w Wyrzece. Po zliczeniu wszystkich protokółów nadszedł czas na ogłoszenie wyników i wręczenie nagród.


Wyniki można zobaczyć tutaj - format PDF.

Jako że nasza relacja z tej imprezy może być nieobiektywna, pozwoliliśmy sobie na wrzucenie kilku słów od dwóch sympatycznych Pań - Joanny i Doroty Piotrowskich - załogi, która zajęła II miejsce w klasyfikacji generalnej.

Spotkaliśmy się ok. godz. 11 na śremskim Rynku. Na początek rejestracja w „biurze”– dwie urocze Panie, troszkę formalności i oto stałyśmy się załogą nr 7. Po chwili – mała zapowiedź tego, co nas czeka w ciągu najbliższych godzin. Pierwsza próba rekreacyjna z rękawicami bokserskimi w roli głównej. Kto to wymyślił? Czekałyśmy, aż ktoś przyłoży  sędziemu .. ale nic z tego … wszyscy dzielnie walczyli w ogromnych rękawicach aby 3 kamyszki znalazły się w butelce. Zakręcenie jej nie było proste, ale uwierzcie- to możliwe!  Nadszedł czas na odprawę.  Z każdym kolejnym słowem Pana omawiającego trasę uczestnikom rzedły miny, ale to nas tylko zmobilizowało,  aby powalczyć o dobre miejsce w klasyfikacji końcowej.  Wsiadamy do auta i ruszamy na start. Na początku prosto,  w lewo , w prawo – niby wszystko oczywiste, ale już w lesie zaczęły się „schody” . Na starcie niby wszyscy uczestnicy  w „jednej” drużynie, ale już przy pierwszym  „?” potwierdziło się, że ufać można tylko sobie, a „podpowiedzi” innych załóg mogą skutkować punktami karnymi.
Kolejna próba rekreacyjna. W malowniczym miejscu nad rzeką samochód Yanosika… a w nim… puzzle do złożenia, oczywiście na czas. I znowu… niby prosta sprawa. Najmłodsza z naszej załogi (6lat) komentuje: „bułka z masłem”.   Uff, jakoś poszło… chociaż uznania w oczach dziecka jakoś nie widać. Zrozumiałyśmy, że można to było zrobić duuuużo szybciej.  Przy okazji znalazłyśmy odpowiedź na pytanie z karty drogowej (o dziwo, bez żadnego biegania?) .
 Jedziemy dalej, przez las. Kolejne „?” na drzewach znowu zmusiły nas do myślenia – ile to jest 50m? Gdzie może wisieć literka? Właściwie, to przebieżka po lesie była nawet całkiem przyjemna,  a przy okazji znalazłyśmy "sposób" , ale się nim nie podzielę ;)
Kolejne kratki itinerera poprowadziły nas do Mechlina, którego od niedawna patronem jest Św. Benedykt. Mieszkańcy pewnie się dziwili, dlaczego co chwilę ktoś się zatrzymuje i nagle tak wzrosło zainteresowanie drewnianą figurą, ale skąd mogli wiedzieć, że my wszyscy szukamy odpowiedzi na pytanie z trasy. Później znowu Rynek – koniec pierwszego etapu i kolejna próba rekreacyjna. Do skręcenia dostałyśmy jakiś … wodomierz?  Jesteśmy w 100% damską załogą więc nie musimy się znać i nie wnikamy co to było.  Kolory miało ładne, takie cyjanowo-srebrne  :)
Szybkie ciastko i soczek (przygotowane przez organizatorów) i ruszamy dalej.  Dojechałyśmy do Wieży Ciśnień, a tam…. kolejna dawka śmiechu. Do koszyka trzeba było pozbierać porozrzucane klocki, ale żeby nie było zbyt prosto – dostałyśmy  „pijane okulary”. Ile trzeba wypić, aby osiągnąć ten efekt? Zapomniałam zapytać … w każdym razie śmiechu co nie miara.
W międzyczasie próba sprawnościowa- ominięcie pachołków, celowe  strącenie słupka i przejechanie zgodnie z wyznaczoną trasą, na czas oczywiście. Kolejne zagadki i pytania. Niby wszystko oczywiste i łatwe, jednak okazuje się,  że podczas rajdu spostrzegawczość jest chyba jednak najważniejsza.  Niektóre PKP-y wiszą w takich dziwnych  miejscach.. ciekawe… kto się tak gimnastykował? 
Kilka razy prosto, kilka w lewo, kilka w prawo  i … META!
Czas na krótkie podsumowanie: w czasie się zmieściłyśmy- czyli jest OK,  PKP  wydaje się (chyba), że mamy wszystkie- czyli jest OK, na próbach całkiem nieźle- jest OK, humory- cały czas bardzo dobre- jest OK. Imprezka dożynkowa na mecie też jest OK.
Są wyniki- II miejsce-  czyli jest SUPER, SUPER OK.
Dziękujemy kreatywnym organizatorom za bardzo przyjemnie spędzony dzień, i (mamy nadzieję) – do zobaczenia na kolejnym rajdzie ;)